Rozbudzenie pasji
Aby przygotować nasze dzieci do przyszłości trzeba zadbać o ich talenty i zaangażowanie ale przede wszystkim dać im możliwość praktycznego poznania rzeczywistości. Życiowy sukces jest mieszaniną pasji i determinacji, niezależnie od jego wymiaru ekonomicznego czy społecznego. Chcemy, żeby w tym systemie edukacyjnym doświadczyli radości z praktycznego odkrywania swoich pasji.
Lifelong learning czyli sprawczość w satysfakcji z procesu uczenia się
Jeśli na jeden dzień zmienimy perspektywę wychowania z kierowania procesem rozwoju dziecka na wspierającego obserwatora to ukaże nam się obraz Młodego Naukowca z zachwytem podchodzącego do poznawania rzeczywistości. Od wielu lat wydaje nam się, że grzeczne dzieci, które mówią wierszyki na pamięć to przykłady tych dobrze wykształconych maluchów, które wyrastają na ludzi sukcesu. Obecnie czerpiąc z rozwoju neurobiologii możemy udowodnić coś zupełnie odwrotnego: to ten cudowny moment „aha”, kiedy Młody Człowiek zachwycaja się prostym eksperymentem chemicznymczy przez 15 minut stara się zrozumieć jak działa silnik samochodu, jest największym wyzwaniem intelektualno-poznawczym. Naukowcy na łamach prestiżowego czasopisma Neuron udowodnili, że zachwyt dziecka pomaga w rozwoju pamięci długotrwałej. Jest to ten model nauki połączony z praktycznym poznaniem i zaangażowaniem emocjonalnym, który sprawia, że nasza fascynacja światem wzrasta i chcemy dowiedzieć się więcej.
Dla nas edukacja jest organizacją przestrzeni
do samodzielnego rozwoju człowieka.
Relacje i autonomia czyli kluczowe kompetencje dla edukacji 21. wieku
Jeśli ujmiemy kwestie edukacji holistycznie a nie tylko w kontekście norm społecznych, naszym podstawowym zadaniem jest kierowanie wysiłków na wysoki poziom jakości życia i szczęścia naszych uczniów. Dokonując pewnej refleksji własnych zachowań, dochodzimy do wniosku, że to, co świadczy o poziomie naszego szczęścia, to nie status finansowy czy społeczny, ale jakość relacji z otaczającymi nas ludźmi i swobodne działania, które są podwalinami drobnych radości. Nie czerpiemy satysfakcji z wykonywania odgórnie przyporządkowanych nam obowiązków, ale z realizacji własnych założeń, nawet kosztem popełnianych błędów. Natomiast ustawiczna kontrola odbiera nam chęć do działania. Wiara we własne możliwości to wielki skarb, który powinniśmy ze szczególną dbałością podtrzymywać i rozwijać.
Pracę na dziecięcą autonomią i zaufaniem we wzajemnych relacjach warto rozpocząć od drobnych kroków. Pozwólmy naszym dzieciom samodzielnie napisać mail czy sms (nawet jeśli popełnią błędy). Spróbujmy powierzyć im odpowiedzialne zadanie spakowania drugiego śniadania. Z czasem możemy zaproponować im udział w planowaniu własnego rozkładu dnia.
Dzieci, które są kontrolowane na każdym kroku, powoli uczą się, że ich pragnienia i pomysły są mniej ważne niż spełnianie oczekiwań dorosłych i narzuconą terminowością codziennych aktywności. Przygniatając dzieci sporą dozą rozsądnych argumentów, tracą one zdolność zachwytu i fascynację drobiazgami otoczenia.
Spoglądając na życiorysy wybitnych osób, trudno doszukać się uczniów ze świadectwem z czerwonym paskiem i posłusznych dzieci. Historie Picassa, Einsteina czy Feynmana pokazują, że te pewne siebie jednostki, miały szanse na samodzielność, dlatego też mogły tak wspaniale rozwinąć swoje talenty.
Rachel Ludmer, Yadin Dudai, Nava Rubin. Uncovering Camouflage: Amygdala Activation Predicts Long-Term Memory of Induced Perceptual Insight. Neuron, Volume 69, Issue 5, 1002-1014, 10 March 2011 DOI: 10.1016/j.neuron.2011.02.013
